مقایسه دوز جذبی قبلی و فعلی بیماران طی تکنیک های مختلف رادیوگرافی

هدف: میزان تغییر تشعشع جذب شده پوست بیماران طی رادیوگرافی در مراکز رادیولوژی با استفاده از مدل ریاضی انجام نشده بود؛ بنابراین تصمیم گرفتیم دوز جذبی قبلی و فعلی رادیوگرافی را با استفاده از یک مدل ریاضی مورد پژوهش قرار دهیم. مواد و روش ها: این مطالعه در 7 مرکز رادیولوژی شهرستان گنبد از استان گلستان روی 140 بیمار با فاصله mgy 7 و انحراف معیار 40 میلی گری بر 100 تکنیک با نظر متخصصین رادیولوژی تحت عمل 11 تکنیک مختلف اشعه ایکس مثل جمجمه، شانه، ریه، قسمت بالایی و پایینی دستگاه گوارش و قسمت های دست، پا، کمر و گردن با روش تنظیم mas و kvp و fsd و فیلتر دستگاه جهت هر تکنیک انجام شد. نتایج: نقصانی در تابش های جذب شده سطحی بدن طی تکنیک های مختلف بدون تغییر در کیفیت تصویر ملاحظه شد. نتایج آزمون آنالیز واریانس نشان داد که میانگین نوع رادیوگرافی قبلی و فعلی یکسان بوده است و اختلاف بین میانگین های نمونه معنی دار نیست. نتیجه گیری: یافته های این بررسی ناکافی است و برای ایجاد مدل ریاضی واقعی بایستی تلاش نماییم تا کلیه عوامل در نظر گرفته شود.